Kate Cooper

°1984, Liverpool (UK) - woont en werkt in Amsterdam (NL)

In haar video- en fotowerk onderzoekt Kate Cooper hoe computergegenereerde beelden de scheiding tussen subject en object bemoeilijken. Door het idee te destabiliseren dat beelden realiteiten vertegenwoordigen, bezetten deze beelden een grensgebied tussen fictie en realiteit.

Door het gebruik van CGI-technologie daagt de kunstenaar ook geaccepteerde opvattingen over de beperkingen van het lichaam uit. Haar avatar wordt moe en ziek, bloedt en heeft blauwe plekken. Hoewel computergegenereerde beelden voornamelijk worden gebruikt in commerciële producties, suggereert Cooper dat ze op grotere schaal in de cultuur infiltreren, net zoals een virus een nietsvermoedende gastheer binnendringt en bezet.

(met dank aan Stedelijk, Amsterdam)

Kate Cooper – Symptom Machine, 2017

Kate Cooper – Symptom Machine, 2017

Kate Cooper – We Need Sanctuary, 2016, installation view at Arti et Amicitiae (Photo by Pieter Kers)

Kate Cooper – We Need Sanctuary, 2016

Het werk van Kate Cooper was te zien in New Museum, New York; KW Institute for Contemporary Art, Berlijn; Institute of Contemporary Art, Boston; Tate Modern, Londen; Sonic Acts, Amsterdam; Public Art Fund, New York; International Center of Photography, New York; Serralves Museum, Porto; Frankfurter Kunstverein, Frankfurt; Palais de Tokyo, Parijs; Whitechapel Gallery, Londen; Museum of Modern Art, Warschau; en was te zien op de Riga Photography Biennial en het International Documentary Film Festival Amsterdam.

Kate Cooper was in residentie bij de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en in de Saari Residence in Hietamäki, Finland. Ze is directeur en medeoprichter van de Londense kunstenaarsorganisatie Auto Italia. Cooper ontving de Schering Stiftung Art Award, Berlijn in 2014; de BEN Prize for Emerging Talent in 2015; en in 2019 is ze geselecteerd als winnaar van de C.o.C.A Commission.