Billboard Series #05:
Aline Bouvy
Heavy Fuckry / I don’t need you to feed me
19/11/2016 – 28/02/2017
Aline Bouvy’s multidisciplinaire praktijk is een manier om uiting te geven aan haar weigering om compromissen te sluiten en zich aan te passen aan systemen in onze samenleving, die ons verlangen willen reguleren door het te conformeren aan de normen en waarden die diezelfde samenleving vormgeven. Bouvy bevraagt en hekelt hoe de beelden die we van onszelf en van de mensheid hebben door deze moraal worden bepaald. In het algemeen stelt ze vragen bij hoe we omgaan met de hedendaagse culturele productie en neemt ze stelling tegen normen en waarden die de maatschappij ons oplegt. Het werk dat ze maakte voor Billboard Series volgt deze ontwrichtende manier van denken. Omdat het in opdracht voor een billboard is gemaakt en letterlijk wordt getoond binnen de context van de reclameborden – waar een geaccepteerde maar onrealistische kijk op de mensheid zo eminent wordt getoond – besloot Bouvy deze reclamestrategieën te ondermijnen.
Aline Bouvy vertrok vanuit het concept van de auto, alomtegenwoordig rond het billboard vanwege de nabijgelegen stadsring en de omliggende parkeerruimte. Ze onderzocht de relatie tussen mannen en hun auto’s, en ze creëerde een absurd, zelfs clownesk beeld: twee blanke mannen liggen bovenop duidelijk neppe, speelgoed-auto’s, in een houding die beter past bij een peuter dan bij een volwassen man. De mannen liggen opgekruld als foetussen en dragen broek noch schoenen. Verspreid over de auto’s liggen stukjes brood in de vorm van botten en ribbenkast.
Deze absurde advertentie zoekt een plaats in de evolutie van de beeldtaal van autoreclames. Deze zijn verschoven van een overgeseksualiseerde benadering naar een meer milieubewustzijn. Performativiteit – of een focus op hoe het bezit van een specifieke auto onze identiteit kan vormen – is echter altijd de kern gebleven. Het is deze vasthoudendheid aan performativiteit die Bouvy in twijfel wil trekken en tegenover het groeiende tekort aan menselijke prestaties wil plaatsen – of hoe we ons vermogen om echt contact met elkaar te maken lijken te verliezen. Dit gevoel van verlies komt ook terug in het brood – een belangrijk symbool van onze evolutie als soort, waarin het verbouwen van tarwe om brood te maken een belangrijke stap was. Het is alsof we nog weten hoe we het deeg moeten maken, maar vergeten zijn hoe brood eruit hoort te zien. Om deze verwarring te onderstrepen bakte Aline Bouvy brood in de vorm van lichaamsdelen.
Tegelijk met de opening van Aline Bouvy’s Billboard Series hebben we ook het Luikse Diesel Project Space uitgenodigd om een speciale ééndaagse tentoonstelling samen te stellen achter het billboard, in 019. Diesel Project Space is een alternatieve kunstruimte die gevestigd is in een verlaten tankstation vlak bij de E46 in Luik. Ze stelden voor om een salontentoonstelling te organiseren, getiteld A Last Song for the Titanic Orchestra – een eerbetoon aan de muzikanten die bleven spelen tijdens het zinken van de Titanic, met vreugde cruisend naar een onherroepelijk einde.
Ergens tussen een droevige viering en een post-apocalyptische visie, presenteerde deze tentoonstelling een groep kunstenaars die de vraag naar onze existentiële ecologie opwerpen. Met werken van Thomas Zipp, Aline Bouvy, Eva L’Hoest, Xavier Mary & Loup Sarion, Béla Pablo Janssen en Florance Giroud. Naast de tentoonstelling was er een performatieve lezing van Alberto García del Castillo en een reeks muzikale optredens van Milan W. en Orrorin Daydream.
Alle afbeeldingen met courtesy van de kunstenaar
Installatie fotografie: Michiel De Cleene
Billboard Series is een langdurig kunstproject in de publieke ruimte, waarvoor elke paar maand een kunstenaar wordt uitgenodigd om een site-specifiek werk te maken voor een 50 m2 billboard aan Dok Noord. Via wisselende presentaties wil Billboard Series een breed publiek kennis laten maken met verschillende beeldtalen en uiteenlopende ideeën over heel diverse aspecten van publieke ruimte.
Billboard Series is een project van artlead en 019, en wordt geprogrammeerd door Thomas Caron binnen een scenografie van architect Olivier Goethals. Billboard Series wordt ontwikkeld met de steun van Stad Gent en de Vlaamse Gemeenschap.
