Thierry De Cordier
Singing in the Rain ...
1999
€4200,00
Heliogravure op Zerkall 340 g/m² papier
33,5 × 49,5 cm
Editie van 60 exemplaren, gesigneerd en genummerd door de kunstenaar
In stock
over dit werk
Deze editie is gebaseerd op Ecritoire n° 3 uit 1993, dat zich in de collectie van Centre Pompidou, Parijs bevindt. Het werk toont de kunstenaar op zijn beroemde Ecritoire (een schrijfstoel, in de collectie van het Van Abbe Museum, Eindhoven) in zijn tuin in Schorisse. Lange tijd was zijn tuin voor De Cordier de plek waar hij de rust vond om te denken en te werken, in harmonie met de natuur. Op deze foto schreef hij in Oost-Indische inkt ‘I am singing in the rain … I am singing in the rain … a trendy refrain … and I am happy again’ en tekende een zeer plaatselijke stortbui die uit zijn paraplu komt.
Het is een iconisch beeld van de kluizenaar, teruggetrokken in zijn schuilplaats in Schorisse. De Cordier is een schrijver-kunstenaar, een ongeschoolde denker wiens wereldbeeld sterk leunt op Albert Camus’ concept van absurdisme, dat de zinloosheid beschrijft van het zoeken naar betekenis in een onbegrijpelijk universum, verstoken van God of betekenis. Met andere woorden, mensen bestaan alleen maar. Of, zoals De Cordier zegt: ‘Inutile, l’homme est là à être là inutilement…’ [Nutteloos, de mens is er alleen maar om nutteloos te zijn…].
De eerste afbeelding toont de editie Singing in the rain, 1999. De tweede afbeelding toont Ecritoire n° 3, 1993.
over Thierry De Cordier
Thierry De Cordier is filosoof, beeldend kunstenaar, schrijver en dichter. Als jonge kunstenaar leefde hij een nomadisch bestaan dat hem ertoe bracht na te denken over architectuur als model voor sociale relaties. Lange tijd was zijn tuin een plaatsvervanger en metafoor voor de wereld. Later keerde hij de wereld de rug toe om naar de zee te kijken.
De Cordier is een existentieel kunstenaar die de wereld probeert te begrijpen door zijn eigen ervaring. Zijn werk is het resultaat van een persoonlijke zoektocht: een zoektocht naar zijn eigen identiteit, zijn relatie tot de wereld en zijn rol in de maatschappij. Zijn werk, waarin het oneindig kleine weerspiegeld wordt in het oneindig grote, ontwikkelt zich organisch vanuit zijn innerlijke psyche.
Zijn recente thema’s zijn desolate landschappen, zeegezichten en bergen. Deels geïnspireerd door de uitgestrekte, zwart-witte topografieën van de 17e en 18e eeuwse Chinese schilderkunst, vangen ze ook de essentiële kwaliteiten van het landschap en het licht van Noord-Europa. De grijze luchten en inktzwarte zeeën in zijn schilderijen roepen melancholie op, met als meest dramatische scènes die waarin golven en bergachtige kliffen samensmelten om de krachten van de natuur in één enkel oerbeeld te belichamen.
Het onderwerp God en het al dan niet definiëren van God staat centraal in een andere groep werken. Variërend van uitgestrekte velden papier waar blauwe inkt zich samenvoegt tot een waterval van tekst, tot enkelvoudige definities, communiceren De Cordier’s kalligrafische werken de kunstenaar’s onlogische definities van God. Schommelend tussen het absurde en het heilige worden de woorden het spirituele medium van een beeld dat ernaar streeft het onzichtbare te materialiseren.
(met dank aan Xavier Hufkens)
meer...
