artlead — buy art online

Toen Michael Van den Abeele jaren geleden begon met het maken van video’s, maakte hij eenvoudige visuele animaties van pakjes Marlboro sigaretten of pin-up meisjes met Word – het computerprogramma van Microsoft dat de meeste mensen ter wereld gebruiken om tekstdocumenten te maken – en niet met video. Met andere woorden, hij nam één methode om informatie te verwerken en te ordenen en gebruikte die voor iets heel anders.

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat toen hij serieus begon te schilderen, hij dit deed via een ingewikkeld proces waarbij zijn schilderijen hun leven beginnen als zorgvuldig samengestelde computerweergaven, als op het scherm ontworpen collages van kleuren en vormen die soms elementen uit zijn eerdere werken overnemen en herhalen. Deze worden vervolgens met de hand van het computerscherm op het doek gekopieerd. Je zou dit nooit kunnen raden uit de weelderige, grootschalige schilderijen die hieruit voortkomen: ze zijn zo schilderachtig, zo gelaagd met zijn kenmerkende raadselachtige vormen, die het midden houden tussen rook en abstractie, zo schijnbaar gemaakt vanuit de spontaniteit van de aanraking van een schilder. En toch wordt alles aan de aura van het medium en de eigenheid van het resultaat door de kunstenaar kritisch ondermijnd vanwege het feit dat ze eerst in een andere, minder materiële vorm bestaan: als een oneindig reproduceerbaar en toch tastbaar schermbeeld, een loutere verzameling pixels, licht en computercodes. Kortom, deze zelfbenoemde kopiist – want het moet gezegd dat herhaling, reproductie en de illusie van originaliteit de kern vormen van Van den Abeele’s praktijk – gebruikt bijna alles wat eigen is aan schilderkunst tegen zichzelf.

(met dank aan Wiels)

Michaël Van den Abeele stelde internationaal tentoon in onder andere Museum M, Leuven; Etablissement d’en Face, Brussel; Ibid Projects, Londen; Wiels, Brussel; REDCAT, Los Angeles; Witte de With, Rotterdam; Levy.Delval, Brussel; Gaudel de Stampa, Parijs; en Contemporary Art Center, Vilnius.