Billboard Series #26:
Camille Picquot
Slumber
01/05 – 01/08/2022
Het werk van Camille Picquot begeeft zich op het snijpunt van het zichtbare en onzichtbare, waar realiteit en verbeelding elkaar ontmoeten. Aan de hand van reeksen foto’s en films speelt ze met de dynamiek tussen fictie en documentaire. Ze vervlecht beiden met elkaar waardoor een verhaal ontstaat waarin je nooit weet wat waar is en wat niet.
Picquot presenteert haar foto’s in reeksen die zich gaandeweg ontwikkelen uit fotografische experimenten, spontane snapshots, geënsceneerde beelden, en de tekst die ze over en bij deze beelden schrijft. Het is moeilijk deze ontwikkeling van deze reeksen te conceptualiseren. Haar beelden ontstaan als het ware individueel, en pas nadat er een groot aantal beelden is, brengt Picquot enkele samen. Dan denkt ze na over wat de beelden betekenen, hoe ze een geheel vormen, en wat ontbreekt in dat geheel.
Zelf omschrijft Picquot haar praktijk als een middelpuntzoekende kracht. Sommige kunstenaars beginnen heel klein en werken dan naar een groter geheel, Picquot werkt in de tegenovergestelde richting: ze begint heel erg breed en zoomt gaandeweg in, tot ze nog maar een paar beelden als reeks overhoudt. Sommige van de beelden die ze maakt ontstaan zonder dat ze er veel bij nadenkt. Andere beelden zijn bewuster gemaakt, maar Picquot laat altijd ruimte voor het toeval. Hierdoor voel je als toeschouwer de spanning tussen de documentaire en de fictie elementen, tussen het spontane en het geësceneerde.
No fear, from the series Domestic Flight, 2014 – 2018
Wrong, from the series Domestic Flight, 2014 – 2018
Untitled, from the series Total Ground, 2016 – 2018
Untitled, from the series Total Ground, 2016 – 2018
Untitled, from the series Total Ground, 2016 – 2018
Dôme orange, from the series Domestic Flight, 2014 – 2018
De beelden uit de reeks Domestic Flight (2015-2018) verleiden. Ze zitten vol details in close-up die de kijker helpen een verhaal te ontrafelen. Maar we komen nooit alles te weten, en beeld na beeld ontvouwt zich een verhaal dat altijd een beetje mysterieus zal zijn.
In Total Ground (2016-2018) gaat Picquot nog een stap verder. Deze beelden zijn gemaakt op lijn vier van de Parijse metro, op het drukste moment van de dag. Na maanden rond te hangen en te fotograferen op deze metrolijn, ondekte Picquot dat er situaties waren die een bepaalde spanning opriepen maar die door licht of compoisitie niet interessant waren als beeld. Met een aantal acteurs ging ze vervolgens in dezelfde metro deze situaties naspelen – met als doel inhoud en vorm op één lijn te krijgen. De acteurs werden in deze beelden wel gestuurd, maar alle andere mensen die het beeld bevolken doen hun eigen ding. Wanneer we de totale reeks bekijken is het niet duidelijk wie de acteurs zijn, of welke beelden deels zijn nagespeeld zijn en welke spontaan zijn ontstaan.
De spanning tussen het spontane en het geësceneerde is ook belangrijk in de films van Camille Picquot. Haar film Le Temps Cogne (2016) is een verzonnen doucmentaire over Paco en Raoul. De personages zijn beiden 12 jaar oud maar leven en werken als volwassenen. Behalve de filmmaker lijkt niemand in hun omgeving dit raar te vinden. Ook in haar nieuwste zien we een gelijkaardige mix van fictie en documentaire. Cao Bang (2022) ging net in premiere op het Rotterdamse filmfestival en moet in België nog in de zalen komen. De film vertelt het verhaal van een anonieme man die een reis maakt met als doel te verdwijnen, en zichzelf opnieuw uit te vinden. De filosofische tekst van de voice-over is afkomstig uit een notitieboekje dat in een trein in Zuid-China werd gevonden (of dat wordt in elk geval verteld tijdens de proloog van de film).
Het beeld dat als nieuwe Billboard Series wordt getoond, maakt deel uit van Camille Picquot’s nieuwste fotografische reeks met als titel Salut Soleit (qui sait mourir) (2011-2021). De titel van de reeks is ontleend aan een gedicht van de Franse spiritueel-surrealitische René Daumal. Deze reeks toont een verlangen naar feest en lichaamelijkheid. Het is voor het eerst dat Picquot’s beelden dergelijke sensualiteit kennen: ze tonen lichamen, huid, en aanrakingen. Het is ook voor het eerst dat Picquot ons een inkijk geeft in eigen leven. Dusver was er een strikte lijn tussen de beelden die kunstenaar maakt als deel van haar artistieke praktijk en de beelden die ze maakt als documenten van haar persoonlijke leven. Ook zo speelt Picquot met de grens tussen fictie en documentaire – je weet niet welk beeld een snapshot is en welk geënsceneerd.
Het beeld op de billboard heet Slumber en toont drie naakte, slapende lichamen. Uit het beeld spreekt vertrouwen en verbondenheid. Als kijker voel je zowel een nieuwsgierigheid (wie zijn die mensen? Waarom liggen ze zo samen?), als een verlangen naar geborgenheid. Zoals steeds krijg je als kijker slechts details van een breder verhaal aangereikt – en weet je niet wat in scène werd gezet en wat niet. Desondanks nodigt het beeld je uit plaats te nemen tussen de lichamen, je ertegen te nestelen, en de wereld te omarmen.
Camille Picquot woont en werkt in Brussel. Ze toonde haar werk in FOMU, Antwerpen; De Brakke Grond, Amsterdam; Wiels, Brussel; Marres, Maastricht; Artagon II, Parijs; Été78, Brussel; en KIOSK, Gent. Haar eerste film werd bekroond met een VAF-wildcard, haar tweede film ging net in premiere in de officiële selectie van het IFFR in Rotterdam.
Slumber, from the series Salut soleil (qui sait mourir), 2011 – 2021
Bird and water, from the series Salut soleil (qui sait mourir), 2011 – 2021
Modern smoker, from the series Salut soleil (qui sait mourir), 2011 – 2021
Eye ball from the series Salut soleil (qui sait mourir), 2011 – 2021
Quatre mains, from the series Salut soleil (qui sait mourir), 2011 – 2021
Alle afbeeldingen met courtesy van de kunstenaar
Installatie fotografie: Michiel De Cleene
Billboard Series is een langdurig kunstproject in de publieke ruimte, waarvoor elke paar maand een kunstenaar wordt uitgenodigd om een site-specifiek werk te maken voor een 50 m2 billboard aan Dok Noord. Via wisselende presentaties wil Billboard Series een breed publiek kennis laten maken met verschillende beeldtalen en uiteenlopende ideeën over heel diverse aspecten van publieke ruimte.
Billboard Series is een project van artlead en 019, en wordt geprogrammeerd door Thomas Caron binnen een scenografie van architect Olivier Goethals. Billboard Series wordt ontwikkeld met de steun van Stad Gent en de Vlaamse Gemeenschap.
